Men lijdt het meest van het lijden dat men vreest

Een lesje in Mindfulness

Gisteren heb ik een aantal kinderen en jongeren een edelsteentje op hun voorhoofd gelegd.
De ervaringen op de situatie waren enorm verschillend, ook al had iedereen een zelfde soort steentje op het voorhoofd. Ervaringen van: Fijn, ik word er helemaal rustig door tot wat zwaar en pijnlijk, het voelt alsof hij door mijn voorhoofd zakt.
Voor de duidelijkheid: het was een steentje van nog geen centimeter lang, ongeveer 3 gram zwaar. Het enige wat ze in eerste instantie deden was het steentje onderzoeken in warm of koud, licht of zwaar, de aandacht er dus heen brengen. Om vervolgens de aandacht naar de adem te brengen en het steentje te laten zijn voor wat het was.
Dit was niet voor iedereen gemakkelijk. Intens kon het gekriebel worden, soms leek het steentje enorm heet te worden. Het bewijst maar weer hoe verschillend wij (on)gemak ervaren…..
En toch……door rustig de aandacht steeds weer naar de adem te verplaatsen, een bewuste keuze te maken om de aandacht te richten werd het gemakkelijker en zijn alle steentjes blijven liggen.
Je kunt nu denken….zo’n steentje, dat stelt toch helemaal niets voor? Maar misschien herken je het wel. We kunnen ons vooraf enorm druk maken over kleine dingen, die achteraf mee bleken te vallen. Het probleem is niet eens meer hetgeen waar we ons druk om maken, wat werkelijk stress geeft is onze reactie hierop, het gepieker, de malende gedachten…….. Vaak willen we problemen gelijk oplossen, het steentje wegpakken of wegdenken.
Het leuke tijdens de les was dat zodra we dat niet deden en het steentje gewoon lieten liggen, onze gedachten als gedachten zagen en niet als de waarheid, het steentje steeds minder voelbaar werd. Er kwam rust. Wonderlijk hoe zo’n klein steentje ons zoiets groots kan leren……..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *